Ik twijfel. Zal ik gaan of niet? Elk jaar wordt op Zorgvlied, de begraafplaats aan de Amstel, Lichtjesavond gehouden, een avond om dierbaren te herdenken die zijn overleden. Sinds de begrafenis van mijn broer drie jaar geleden ken ik dit moment. De afgelopen twee jaar heb ik het echter overgeslagen. Het voelde te zwaar, te beladen. Misschien kan ik thuis ook wel een kaars aansteken, denk ik terwijl ik op de website van Zorgvlied kijk. Maar dit jaar trekt iets me toch naar de begraafplaats, een stille roep die ik niet kan negeren. Voor ik het weet, pak ik mijn jas en stap ik in de auto.
Op weg naar Begraafplaats Zorgvlied
Onderweg bel ik nog snel mijn zus om onze boodschappenlijstjes voor Tweede Kerstdag door te nemen. Gourmetspullen, cadeautjes, de alledaagse drukte van Kerst. Daarna bel ik mijn andere zus, die in het buitenland woont. Het voelt goed om even met haar te praten, maar terwijl ik dichter bij Zorgvlied kom, voel ik toch een beetje spanning. De weg naar de begraafplaats is afgesloten, dus parkeer ik iets verderop. De lucht is koud, de schemer valt. Met elke stap richting de ingang voel ik een mengeling van spanning en rust. Precies om 16:30 uur, het begin van de avond, loop ik de poort door naar de Aula, waar Liza Boerma op de piano speelt en zingt.
De klanken mengen zich met de geur van brandend hout uit vuurkorven, die het pad naar de Aula verlichten. Kleine lampjes wijzen de weg. Ik haal een warme chocolademelk en voel de beker mijn koude handen verwarmen. Terwijl ik naar de Aula loop, hoor ik de eerste tonen van een harp. Binnen, waar het al druk is, speelt Mechteld Karlien de Jongh op haar harp, in het midden van de Aula. Het klinkt prachtig, ze leek wel een engel in haar witte jurk op haar gouden harp.
Aan de zijkant staan hoge tafels waarop blanco kaarten, pennen en gekleurde touwtjes liggen. Eerst aarzel ik, maar uiteindelijk pak ik een kaart en schrijf ik door mijn tranen heen. ' Lieve Matyeta, Butti, ik mis je, wij allemaal'. Terwijl ik het kaartje in de boom hang, blijven de tranen over mijn wangen stromen. Het extreme gemis komt onverwachts binnen en als ik om me heen kijk, zie ik dat ik niet de enige ben die emotioneel is.
De plek van mijn broer
Ik loop naar buiten, naar de plek waar mijn broer begraven ligt. Het Kerstboompje dat ik een week geleden heb neergezet met mijn zus, brandt nog, maar ik vervang voor de zekerheid de batterijen, omdat ik wil dat de lichtjes al deze dagen blijven branden. Ik steek een kaars aan, eentje die hopelijk 70 uur blijft branden. Terwijl ik daar sta, voel ik de rust en ook de magie om in het donker hier te zijn. In de verte hoor ik muziek en mijn aandacht wordt getrokken.
Een gospelkoor vol leven
Ik volg het geluid en kom uit bij het Gospelkoor 'The Amazing Vocals' en ze waren echt Amazing! De stemmen vullen de koude avondlucht met warmte. Ze zingen Kerstliederen, maar ook andere nummers die je niet stil laten staan. Mensen zingen mee, sommigen bewegen voorzichtig op de maat. Het is alsof op deze avond het verdriet en de vreugde elkaar ontmoeten. "Oh Happy Day" klinkt als laatste lied en ik voel me blij en dankbaar, dankbaar voor wat mijn dierbaren me hebben gegeven, ondanks het gemis. Een vrouw naast me zegt: “Bijzonder hoe je ondanks het gemis ook kunt dansen.” Ik knik en glimlach.
Een andere betekenis van Kerst
Kerst is voor mij nooit meer hetzelfde geweest, sinds die 20 december 2001, toen alles veranderde, mijn vader overleed en de dag voor Kerst begroeven we hem. Drie jaar geleden, vlak voor de feestdagen van 2020, kregen we het nieuws dat mijn broer ongeneeslijk ziek was. Sindsdien voelt Kerst anders en lijkt het wel alsof ik meer stilsta bij het leven, de lieve mensen om mij heen en de herinneringen die ik koester voor mijn dierbaren aan de andere kant.
Het licht delen
Lichtjesavond op Zorgvlied is een moment van reflectie, stilstaan bij het gemis, maar ook van vieren wat er nog is. In een wereld die onvoorspelbaar is, brengen kleine gebaren van liefde en vriendelijkheid warmte. De lampjes die je boom verlichten, de kaarsen die branden, laten we met elkaar, ook na deze dagen, het licht blijven delen met een glimlach, een telefoontje of een appje.
Reactie plaatsen
Reacties