Een speciale vlucht uit de Hemel

Drie jaar. Als iemand me vraagt hoe lang het geleden is, zeg ik drie jaar. Een antwoord dat feitelijk juist is, maar niets zegt over hoe het voelt. Drie jaar alweer? Of pas? Soms lijkt het een eeuwigheid, soms nog maar kort geleden. Deze dagen, rond jouw sterfdag, voelt alles anders. Het gemis voelt zwaarder, mijn dromen zijn onrustiger en ik ben emotioneler. Ik ben dichter bij jou. Ik luister naar jouw muziek, laat de herinneringen stromen. Het gemis en verdriet gaan nooit weg, het verweeft zich met wie je bent. Soms voel je het nauwelijks en dan ineens zit er een knoopje in die verwevenheid, een hapering die trekt en wringt, waardoor het verdriet zich even onvermijdelijk aandient.

Wat zou het fijn zijn als je even mocht langskomen. Eén keer nog. Een speciale vlucht uit de hemel, zomaar, voor een paar uur. En dan, op een dag zoals vandaag, stel ik me voor hoe het zou zijn als je zomaar ineens weer hier zou staan. Je zou binnenkomen zoals altijd. Je belt aan, ik hoor de sleutel in het slot en je roept vrolijk, Ik ben het! Daarna loop je gewoon naar binnen, alsof er niets veranderd is. Zodra je jas uit is, ga je meteen naar de la in de keuken, zoals altijd, om te kijken of er wat te eten is. Dit was jij ten voeten uit, altijd iets te eten zoeken. Ik zou lachen, je een dikke knuffel geven en zeggen dat we niet veel meer hebben, maar het zou je niet uitmaken. Je zou gewoon verdergaan met je zoektocht naar iets lekkers.

Je zou alles willen weten. Hoe het met ons gaat, wat er veranderd is, wat we meemaken zonder jou en ik zou je alles vertellen. Over het leven, de gebeurtenissen in de wereld, over ons allemaal en over de momenten waarin we jou het meest missen.

Je zou luisteren, knikken en af en toe een "Hmmm" laten horen. Het zou zijn alsof de tijd niet heeft stilgestaan, alsof je altijd al hier bent geweest, al is het maar voor een korte tijd.

Maar dan komt het moment dat je weer moet gaan. Je zou me aankijken, glimlachen en zeggen: Het is goed zo. Je zou geen grote woorden gebruiken, geen dramatisch afscheid, gewoon een glimlach, een knuffel en zeggen dat we goed voor elkaar moeten zorgen en dan zou je weer verdwijnen. Niet helemaal, maar net genoeg om te weten dat je altijd dichtbij ons blijft.

Het is goed zo 💙